Seweryn Mosz ukazuje w ksiazce proces kształtowania się kanonu Nowego Testamentu, śledzi początki chrześcijaństwa i jego narodziny w dwóch nurtach: judeopalestyńskim i hellenistycznym oraz jego żydowskie korzenie. Zastanawia się dlaczego z ogromu literatury pierwszych wieków po Jezusie Kościół dokonał ostatecznego wyboru tych, a nie innych pism uznając je za święte, a pozostałe wyklinając i zakazując ich czytania. Okazuję sie też, że mitem jest przypisywanie autorstwa poszczególnych ewangelii i pism Nowego Testamentu znanym nam autorom. Książka jest próbą odpowiedzi na pytanie kiedy ostatecznie ukształtował się kanon Nowego Testamentu i kto o tym decydował. Zadziwiające jest, że jeszcze do czasów nam współczesnych samodzielne czytanie Biblii przez katolików było przez Kościół zakazane! Co jest takiego w Nowym Testamencie, że przez wieki Kościół ukrywał go przed wiernymi?