Przewodnik gajowego wzbudził uznanie swoją treścią i objętością, a recenzent zachwalał to „pierwsze w Polsce tego rodzaju wszechstronne wydawnictwo” i oceniał jako „prawdziwe vademecum nie tylko gajowego, ale w ogóle leśnika, a może nawet wykształconego leśnika” (Siedlecki 1937). Podręcznik liczył 702 strony i został wydany w znacznym nakładzie 5000 numerowanych egzemplarzy. Jeden z nich, o numerze 463, służył mojemu Ojcu zarówno podczas nauki zawodu, jak i w późniejszej pracy – przed drugą wojną światową w lasach prywatnych, a po wojnie w lasach państwowych (Chałupka 1997). Lektura tej książki pokazuje, jak wiele wiedzy i umiejętności wymagano wówczas od leśnika najniższego szczebla, jakim był gajowy. Chociaż to stanowisko służbowe formalnie przetrwało do dziś (patrz: Statut Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe z 1994 roku), nie ma ono już tradycyjnego znaczenia, a gajowego trudno już znaleźć w obsadach leśnictw.