Zbiór opowiadań zatytułowany ”Trzynaście opowieści” jest pełen milczących bohaterów, którzy posiadają liczne rany na ciele i duszy i których dręczy świadomość klęski. Postacie te są uważane za alter ego samego autora. Pruszyński o swoich ”Trzynastu opowieściach” mówił, że wszystkie zawarte w nich wydarzenia są faktami. Oprócz Trębacza z Samarkandy, kiedy to pisarz pierwszy raz dopuścił się kompozycji fikcyjnej. Ironicznym faktem jest to, że czytelnicy byli przekonani właśnie o prawdziwości właśnie tej jednej historii. Opowieść o Trębaczu z Samarkandy do tego stopnia wydawała się realistyczna, że Andres kazał zarządzić śledztwo.