Eugeniusz Dąbrowski (ur. 16 maja 1901 w Warszawie, zm. 8 kwietnia 1970 w Warszawie) – ksiądz, biblista, tłumacz Nowego Testamentu, krytyk i nauczyciel akademicki Wydziału Teologii Katolickiej Uniwersytetu Warszawskiego.

Najważniejszą publikacją ks. Dąbrowskiego był przekład Nowego Testamentu. Pierwsze wydanie tego tłumaczenia, przy którego ustaleniu ostatecznej formy literackiej brał udział wybitny językoznawca prof. Witold Doroszewski, ukazało się w roku 1947. Rok później ks. Dąbrowski został przyjęty na audiencji przez papieża Piusa XII, otrzymując aprobatę i błogosławieństwo. Przekład Dąbrowskiego oparty był na Wulgacie, a następnie na językach oryginalnych. W latach 50. i 60. wykorzystywano w lekcjonarzach i mszale, aż do wydania lekcjonarza opartego na Biblii Tysiąclecia.

Istotną pozycją w jego dorobku jest praca redakcyjna wraz z Feliksem Gryglewiczem nad 12-tomowym zbiorowym komentarzem do ksiąg Nowego Testamentu, (Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu - komentarze KUL), który był pierwszą taką pracą w historii polskiej biblistyki, przyczyniając się do upowszechnienia najnowszych wyników badań na tym polu. W serii tej opublikował również własne komentarze do Dziejów Apostolskich i obu Listów do Koryntian.