Książka prezentuje duchowość jezuicką niejako od środka, napisana jest bowiem przez jezuitów. Nie chodzi tu o ignacjańską, z którą ma do czynienia również wiele osób świeckich. Bogactwo i siła tej duchowości - jak pokazują to autorzy - tkwi w dobrym przeżywaniu istniejących w niej napięć, jak np. między długością modlitwy a zaangażowaniem apostolskim, zaufaniem do Boga a używaniem własnych talentów, budowaniem relacji przyjaźni a chętnym wyjeżdżaniem na misje. Nie jest to łatwe i jak na kartach tej książki możemy zobaczyć - nie zawsze dobrze rozumiane nie tylko przez ludzi z zewnątrz, ale i przez samych towarzyszy Jezusa. Tak jest w przypadku każdego ideału, a św. Ignacy nakreślał go z wielkim znawstwem natury ludzkiej, ale i z bardzo gorącym sercem i wytyczając "nasz sposób postępowania", zakładał, że inni posiądą równie gorące serca.