Praca The Mythic Image (Mityczny obraz) z roku 1974 zawiera ponad 400 ilustracji a tematy mityczne interpretowane są w rozdziałach skomponowanych raczej jako oprawa dla przedstawianych dzieł sztuki niż jako niezależne wywody. Na publikacje składa się sześć rozdziałów. W pierwszym (Świat jako sen) Campbell nawiązuje do poglądu, że mity podobnie jak sny wyłaniają się z wewnętrznego świata nieznanego świadomości na jawie. W drugim (Idea porządku kosmicznego) wyróżnia dwa porządki mitu: względnie prosty porządek niepisanych tradycji ustnych i złożony porządek monumentalnych cywilizacji pisma. W rozdziale trzecim (Lotos i róża) dyskutowane są pewne ważne różnice między orientalnymi i zachodnimi przejawami mitologii. Rozdział czwarty (Przemiany wewnętrznego światła) traktuje o orientalnym podejściu poprzez jogę do psychologicznego odczytania symboliki mitologicznej. W rozdziale piątym (Ofiara) przedstawione są badania porównawcze ujęć znanej figury ofiary boga. W szóstym (Przebudzenie) Campbell powraca do rozważań nad mitem jako snem oraz jako życiem i zwraca się ku koncepcji przebudzenia. Obrazy nie nakłaniają oka do pośpiechu, lecz do chwilowego spoczynku i uczestnictwa w radości ich objawienia. Zilustrowane tu tematy mityczne interpretowane są w rozdziałach skomponowanych raczej jako oprawa dla dzieł sztuki niż jako niezależne wywody, jest jednak i rozwijany wywód, którego czytelnik nie musi - choć może - dodawać do swej radości czerpanej z oglądanych form. Zilustrowane tu tematy mityczne interpretowane są w rozdziałach skomponowanych raczej jako oprawa dla dzieł sztuki niż jako niezależne wywody Jest jednak i rozwijany wywód, którego czytelnik nie musi - choć może - dodawać do swej radości czerpanej z oglądanych form. Joseph Campbell – amerykański mitoznawca, religioznawca, pisarz i myśliciel. Uznawany za jednego z najwybitniejszych mitografów XX w. Swoimi fundamentalnymi dziełami (Bohater o tysiącu twarzy, Maski Boga) zmienił tradycyjne sposoby pojmowania mitologii oraz zjawiska mitu we współczesnych naukach społecznych i wywarł istotny wpływ na twórczość artystów Zachodniego Świata drugiej połowy XX wieku. Programy telewizyjne z jego udziałem, nadawane przez największe sieci telewizyjne świata, stały się wydarzeniem społecznym, naukowym i artystycznym lat 80. Jego koncepcje (podobnie jak koncepcje Mircea Eliadego) umieszczane są w nurcie tzw. jungowskiej analizy mitologii i religii. Joseph Campbell urodził się i dorastał w Nowym Jorku w rzymskokatolickiej rodzinie należącej do klasy średniej. Był pierwszym dzieckiem Charlesa i Josephine Campbellów. Gdy miał siedem lat, ojciec zabrał go i jego młodszego brata, Charliego, na przedstawienie Buffalo Bill’s Wild West (Dziki Zachód Buffalo Billa). Ten wieczór zaważył na całym późniejszym życiu Josepha, zafascynowanego od owej chwili amerykańskimi Indianami. Do dwunastego roku życia czynnie uczestniczył w praktykach religijnych, poznając równocześnie kulturę rdzennych Amerykanów (Indian). Jego pogląd na świat został uformowany poprzez dynamiczne relacje między tymi dwoma perspektywami mitologicznymi. Z jednej strony oddziaływały na niego rytuały, symbole i bogata tradycja jego katolicko-irlandzkiego dziedzictwa; z drugiej zaś - fascynacja prostymi doświadczeniami prymitywnych ludów. Gdy miał 10 lat, przeczytał wszystkie książki na temat amerykańskich Indian, które były dostępne w sekcji dziecięcej lokalnej biblioteki. Został dopuszczony do księgozbioru dla dorosłych, gdzie w końcu przeczytał wielotomowy Reports of the Bureau of American Ethnology. Często odwiedzał Amerykańskie Muzeum Historii Naturalnej, obserwując totemowe pale i maski - w ten sposób rozpoczęło się trwające całe życie badanie rozległej kolekcji muzeum. Większość z 13 roku życia spędził na rekonwalescencji po chorobie układu oddechowego. Następnie krótko uczęszczał do Iona, prywatnej szkoły w Westchester NY, póki matka nie zapisała go do Canterbury, katolickiej szkoły w New Milford CT. Szkolne lata Josepha Campbella były pomyślne i bogate w nagrody, choć naznaczone również wielką tragedią: w 1919 roku w pożarze domu Campbellów zginęła babka Josepha, a zniszczeniu uległa cała rodzinna posiadłość. Joe ukończył Canterbury w 1921 roku, by w sierpniu tegoż roku wstąpić do Dartmouth College. Wkrótce – rozczarowany społecznością college'u i brakiem akademickiego rygoru – przeniósł się na Columbia University, gdzie wyróżniał się jako student: specjalizując się w literaturze średniowiecznej, grał w zespole jazzowym i stał się gwiazdą biegów. W 1924 roku, podczas podróży do Europy na parowcu wraz z rodziną, spotkał i zaprzyjaźnił się z Jiddu Krishnamurtim – nowo obranym mesjaszem Towarzystwa Teozoficznego (Theosophical Society). Po uzyskaniu tytułu Bachelor of Arts (bakalaureus nauk humanistycznych) i otrzymaniu tytułu Master of Arts (magister nauk humanistycznych), Campbell został nagrodzony Proudfit Traveling Fellowship, dzięki czemu kontynuował swe studia na Uniwersytecie Paryskim (Sorbonie), co miało miejsca w latach 1927–28. Potem, gdy otrzymał i odrzucił możliwość nauczania w swej macierzystej szkole wyższej, nagroda Fellowship została przedłużona, a Joseph pojechał do Niemiec, by wznowić studia na Uniwersytecie w Monachium (1928-29).