Aleksander Janta-Połczyński (1908–1974), dziennikarz, publicysta, tłumacz i bibliofil. Przed wojną studiował polonistykę i ekonomię na Uniwersytecie Poznańskim. Już w latach dwudziestych XX wieku współredagował poznańskie „Życie Literackie”, a w roku 1929 rozpoczął studia dziennikarskie w Paryżu. Do Polski wrócił po dwóch latach, następnie odbył podróż do Związku Radzieckiego, by zdać z niej relację w dwóch zbiorach reportaży: Patrzę na Moskwę i W głąb ZSRR. Do końca lat trzydziestych odbył wiele podróży, m.in. do USA, Indii, Afganistanu, Birmy, Indochin, Syjamu, Mongolii. W latach 1933–1934 był wysłannikiem „Gazety Polskiej” w Japonii, a w 1935 roku został korespondentem wojennym w Abisynii. W czasie kampanii francuskiej walczył w I Dywizji Grenadierów. W roku 1942 zbiegł z niewoli i działał we francuskim ruchu oporu. Po wojnie emigracyjne losy rzuciły go do Niemiec, Francji i Anglii. Na stałe osiadł w Nowym Jorku. Został współpracownikiem Jerzego Giedroycia oraz korespondentem „Kultury” w Stanach Zjednoczonych.