Tom 1 612 str.

Tom 2 534 str.

Wojna i pokój przedstawia panoramę życia w Rosji w burzliwym okresie wojen napoleońskich. Ta epopeja charakteryzuje się mnogością portretów psychologicznych i barwnych postaci ? występuje ich w powieści kilkaset, a teren akcji stanowi niemal cała Europa: gabinety dyplomatyczne, salony arystokratyczne, loże masońskie, więzienie, chłopska zagroda, pole bitwy, kluby itp. Obraz Rosji, jaki zawarł Tołstoj w Wojnie i pokoju, jest niezwykle sugestywny ? trwają tu nieustanne spory o wybór drogi politycznej, intrygi, zabiegi o pozycję społeczną i ekonomiczną, a równocześnie tuż obok toczy się zwykłe życie: ludzie kochają się, nienawidzą, rozdzielają i łączą. Wydarzenia historyczne stają się tłem dla ludzkich namiętności i perypetii życiowych. Tytuł wynika z fabuły powieści i jej podziału na części pokojową (tomy I–II) i wojenną (tomy III–IV). Istnieje dość rozpowszechnione błędne przekonanie o innym, rzekomo właściwym znaczeniu tytułu, wynikająca z wieloznaczności słowa мир we współczesnym języku rosyjskim, które oznaczać może zarówno „pokój”, jak również „świat”. Zgodnie z tym poglądem Tołstoj użył tego słowa w drugim znaczeniu, mając na myśli społeczeństwo, a przesłaniem powieści jest ukazanie narodu rosyjskiego biorącego udział w wojnach napoleońskich. Przeciwko temu przekonaniu można przedstawić dwa bardzo mocne kontrargumenty. Po pierwsze fakt, że sam Tołstoj przetłumaczył tytuł swojej powieści na język francuski jako La Guerre et la Paix (Wojna i pokój). Po drugie zaś należy powiedzieć, że owa niejednoznaczność słowa мир nie występowała przed reformą ortografii rosyjskiej 1917–18 r., kiedy pokój zapisywany był jako миръ, świat jako міръ. I choć dzisiaj dzieło Tołstoja wydaje się pod tytułem Война и мир, za jego życia tytuł brzmiał Война и миръ. Lew Tołstoj (1828-1910) - wybitny rosyjski pisarz i myśliciel, mistrz realistycznej prozy psychologicznej, autor powieści psychologicznych (Anna Karenina), społeczno-filozoficznych (Zmartwychwstanie), opowiadań, reportaży (Opowiadania sewastopolskie), dramatów, traktatów o sztuce. Uchodził za najwyższy autorytet moralny w Rosji na przełomie XIX-XX w. Jego twórczość wywarła olbrzymi wpływ na literaturę światową XX w.