Biblioteka Wróblewskich została założona przez wileńskiego adwokata, kolekcjonera i bibliofila Tadeusza Wróblewskiego w 1912. Wróblewski zarówno skupował księgozbiory i kolekcje bibliofilskie, jak i przyjmował w postaci książek swoje honoraria. Biblioteka była systematycznie powiększana, trafiały do niej bezcenne księgozbiory polskie i obce z obszaru dawnej Rzeczypospolitej oraz Rosji i Prus (m.in. zbiory Bielińskich, Ciechanowskich, Fedorowiczów, Grużewskich, Platerów, Weyssenhoffów i in.). W początkach biblioteki Wróblewski był nie tylko jej właścicielem, lecz także kustoszem, później jednak, ze względu na zasobność zbiorów, biblioteka została przekazana w depozyt państwa polskiego, które wówczas władało Wilnem.