1. Część I: 377 s., 1970 r. 2. Część II: 259 s., 1971 r. 3. Część III-IV: 199 s., 1971 r. Tadeusz Puff (ur. 15 września 1911 w Warszawie, zm. 26 stycznia 1987 w Warszawie) – wykładowca, dziekan, prorektor Politechniki Warszawskiej, honorowy prezes Rady Stołecznej Naczelnej Organizacji Technicznej. W 1931 ukończył w Warszawie męskie gimnazjum pod wezwaniem św. Kazimierza. W latach 1931-1932 odbył służbę wojskową w szkole podchorążych piechoty w Świeciu. W 1932 rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej. Po ukończeniu studiów w 1939 podjął swoją pierwszą pracę w Państwowej Fabryce Amunicji w Skarżysku. Czynnie uczestniczył w kampanii wrześniowej w 1939. W czasie okupacji nauczał na tajnych kompletach. Całe swoje życie zawodowe poświecił Politechnice Warszewskiej, był współorganizatorem Wydziału Mechanicznego Technologicznego, a także jednym z pierwszych samodzielnych pracowników Katedry Technologii Budowy Maszyn. W 1980 zespół kierowany przez T. Puffa otrzymał nagrodę „Mistrza Techniki” za opracowanie automatu do montażu dźwigni zaworowych, który został wykonany na zamówienie Fabryki Samochodów Osobowych FSO. Działał w stowarzyszeniach inżynierskich - Naczelnej Organizacji Technicznej NOT oraz w Stowarzyszeniu Inżynierów i Techników Mechaników Polskich SIMP. Współtwórca konkursu „Mistrz Techniki”. Profesor Tadeusz Puff zmarł 26 stycznia 1987 w Warszawie, został pochowany na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie /kwatera 100A-VII-2/. ! Uwagi: Oprawy lekko wytarte, zarysowane, zabrudzone i poplamione. Brzegi stron nieco zakurzone. Strony mocno pożółkłe.