Józef Szymański (ur. 13 lutego w 1931 r. w Wojniczu, zm. 23 października 2011 r. w Lublinie) – polski historyk, specjalista w zakresie nauk pomocniczych historii. Absolwent historii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (1957). Doktorat w Uniwersytecie Warszawskim w 1957 r., tam też habilitował się w 1969 r. Profesor nadzwyczajny od 1980, a od 1986 r. profesor zwyczajny. W latach 1957-1962 zatrudniony w wydawnictwie Towarzystwa Naukowego KUL, 1962-1963 pełnił funkcję starszego asystenta KUL, 1963–1969 adiunkt w Instytucie Historii Uniwersytetu Marii Curie – Skłodowskiej, 1970-1972 w Instytucie Historii PAN, 1972-1976 docent w Uniwersytecie Śląskim, od 1976 r. ponownie w UMCS, gdzie zajmował następujące stanowiska: w latach 1981–1982 prodziekan Wydziału Humanistycznego, 1982–1984 rektor, 1984–1990 członek Senatu, 1990–1993 dyrektor Instytutu Historii. W latach 1995-1998 pełnił funkcję rektora Wyższej Szkoły Humanistyczno-Przyrodniczej w Sandomierzu. Od 1964 r. aktywny członek Polskiego Towarzystwa Historycznego – Oddział w Lublinie, a także członek Polskiej Akademii Nauk (m.in. przewodniczący Komisji Nauk Pomocniczych Historii Komitetu Nauk Historycznych oraz Komisji Nauk Pomocniczych Historii, Źródłoznawstwa i Edytorstwa Komitetu Nauk Historycznych). Był także członkiem założycielem Polskiego Towarzystwa Heraldycznego. Główne zainteresowania badawcze: Nauki pomocnicze historii (podstawy metodologiczne, dzieje pisma), chronologia, heraldyka, epigrafika, kodykologia), dzieje społeczne średniowiecznej Polski (szczególnie rola Kościoła) i edytorstwo historyczne. ! Uwagi: Brzegi stron lekko zakurzone. Oprawa nieznacznie zarysowana.