Przedmowa Kto z pisarzy ośmieliłby się zastosować do swoich czytelników wiersz Voltaire’a: Il me choisit pour l’aider à peneser? Niemniej faktem jest, że większość ludzi obawia się lekcji Sztuki Myślenia, i że inni, ofiarowując takie lekcje, biorą na siebie ryzyko wydania się zarozumiałymi. Do tego nie potrzeba być genjuszem. Nikt chyba naprawdę nie myśli, że genjusz jest szczególnie dobrym nauczycielem w każdej dziedzinie. Lepiej, jeżeli nauczyciel Sztuki Myślenia nie jest człowiekiem, który nie ma trudności w myśleniu lub tworzy takie klejnoty myśli, że może deprymująco oddziaływać na nowicujsza. Wątły lekarz nie jest wzorem zdrowia, jest natomiast przykładem tego, co można osiągnąć, mając słaby organizm, lecz dużo inteligencji. Wiemy również, że taki lekarz wskutek lepszej znajomości organizmu, zdobytej przez własne doświadczenie, oraz przez umiejętność stosowania zasad higieny, może przynieść więcej pożytku swoim pacjentom. Jakkolwiek autor książki niniejszej nie może powiedzieć, że postępował lub postępuje zgodnie ze swoimi zasadami, sądzi jednak, że prawdopodobnie lepiej ocenił ich wartość, niż wielu z pośród tych, którzy są bliżsi genjusza, niż on. Czy tego nie dosyć? Czy pragnienie stania się pożytecznym nie daje prawa do udzielenia skromnej rady?