W wojsku gen. Władysława Andersa od chwili jego powstania żywo rozwijało się piśmiennictwo. Najbardziej reprezentatywnym głosem polskich żołnierzy był Orzeł Biały, który zaczął się ukazywać w grudniu 1941 roku na terenie Związku Sowieckiego, po ewakuacji towarzysząc żołnierzom i cywilom na Bliskim Wschodzie, później zaś we Włoszech. Z czasem dołączyły doń inne periodyki, a nawet pisma i opracowania naukowe. Szczególnie bujnie rozwinęła się prasa polskiego wojska w czasie pobytu na Bliskim Wschodzie, w której pełny wyraz znalazła twórczość ludzi tworzących to fascynujące środowisko. Podążyła też ona za wojskiem do Włoch, gdzie w Rzymie znalazł swoją siedzibę Oddział Kultury i Prasy 2 Korpusu PSZ. Badacz piśmiennictwa Brygady Karpackiej, Armii Polskiej na Wschodzie i 2 Korpusu Oskar S. Czarnik skrupulatnie odnotował (W drodze do utraconej Itaki, Warszawa 2012) wydawane w tym kręgu tytuły 355 czasopism, a także 1530 książek.