Jerzy Wojciech Borejsza (ur. 22 sierpnia 1935 w Warszawie) – polski publicysta i historyk specjalizujący się w historii Polski i Europy XIX i XX wieku.W latach 1952–1953 studiował na Uniwersytecie Kazańskim, a następnie w latach 1953–1957 na Uniwersytecie Moskiewskim, był uczniem profesorów: A. Zajączkowskiego, Henryka Jabłońskiego, Stefana Kieniewicza, Witolda Kuli, P. Renouvina. W 1962 roku uzyskał doktorat, a w 1968 habilitację na Uniwersytecie Warszawskim. W ramach represji pomarcowych zatrzymano wnioski o jego docenturę i profesurę. W 1975 roku został usunięty ze względów pozanaukowych z Uniwersytetu Warszawskiego (Orzeczenie Komisji Prof. Klemensa Szaniawskiego z 1981) i przeniesiony do Instytutu Historii PAN, gdzie uzyskał tytuł docenta, a w 1983 roku profesora. W latach 2001–2011 piastował tam stanowisko kierownika Zakładu Systemów Totalitarnych i Dziejów Drugiej Wojny Światowej. Od 2004 jest także profesorem Wydziału Nauk Historycznych UMK, a od 2009 Wydziału Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych tego uniwersytetu.