Gdy papież Jan Paweł II nazwał Josemarię Escrivá podczas jego kanonizacji "świętym codzienności", miał na myśli różne rzeczy naraz. Był to święty, który każdemu chciał uzmysłowić, że nie zwyczajność, ale niezwykłość jest normalną drogą do Boga. Codzienność to konkretne miejsce, gdzie każdy jest osadzony, ze swymi codziennymi zajęciami i zadaniami. Gdy szuka on w tym woli Bożej i ją wypełnia, przybliża się do Boga. W zasadzie dotyczy to więc każdego wierzącego. Josemaria Escrivá głosił pełnowartościową duchowość świeckich. Sam był on "zwyczajny" jako człowiek. To wynika z walki, jaką musiał podejmować ze swymi niedoskonałościami, ale także z jego prostolinijności, naturalności, radości życia i miłości do ludzi.