Saga o Njalu (isl. Brennu-Njáls saga) – XIII-wieczna saga islandzka opisująca historię Njálla Þorgeirssona i jego przyjaciela Gunnara Hámundarsona. Jest to jedna z najdłuższych i w ocenie wielu jedna z najpiękniejszych sag rodowych, choć opowiada o licznych intrygach, zabójstwach i krwawej zemście. Składa się ona niejako z trzech części: pierwsza opowiada o wpływowym poganinie z zamożnej rodziny – Gunnarze, druga opisuje historię chrześcijańskiego mędrca i jasnowidza Njala oraz jego synów, a trzecia o zemście Káriego Sölmundarsona.

Powstanie sagi datuje się na koniec XIII wieku, podczas gdy opisane w niej wydarzenia miały miejsce między 960 a 1020 rokiem. Choć nieznany jest jej autor, to uważa się że przedstawione przez niego historie w większości oparte są na faktach. Dla Islandczyków saga ta stanowi również cenne źródło informacji o dawnym życiu i kulturze. Szczegółowo opisuje dawną społeczność wyspy oraz jej zwyczaje, choć znajduje się w niej też wiele historycznych nieścisłości wynikających z tego, iż autor kierował się głównie względami estetycznymi swojego utworu