Pierwsza monografia polskiej satyry ikonograficznej z okresu międzywojennego dwudziestolecia. Autor nie skupił się w niej wyłącznie na treściach poszczególnych karykatur - podjął się przeanalizowaniu tego zagadnienia w znacznie szerszych kontekstach. Dlatego prócz dokładnego omówienia samych treści, komunikacyjnych kodów i dla historyków interesujących źródłowych informacji, które można wyczytać z rysunków, znajdziemy tu sporo informacji na temat metodologii ich badań, twórców i potencjalnych odbiorców tych przekazów, statystycznych proporcji prezentowanych w nich zagadnień i postaci, a także znajdujących się w tej specyficznej ikonografii stereotypów oraz kulturowo-artystycznych symboli i motywów.