Maria Valtorta (ur. 14 marca 1897 w Casercie zm. 12 października 1961 w Viareggio) – włoska pisarka i poetka, przez wielu uważana za mistyczkę i wizjonerkę. Jej najsłynniejszym dziełem jest Poemat Boga-Człowieka Maria Valtorta była jedynym dzieckiem pochodzących z Lombardii Józefa (Giuseppe'a) Valtorty, podoficera służącego w kawalerii, oraz Izydy Fioravanzi, nauczycielki języka francuskiego W szkole podstawowej wyróżniała się jako najlepsza uczennica w klasie. Z racji pracy ojca, rodzina często musiała zmieniać miejsce zamieszkania. Miała trudne życie, naznaczone przez nieustanne konflikty z niezwykle surową i despotyczną matką, a potem przez napad, w wyniku którego została ciężko ranna[2]. Począwszy od 1917 roku, przez półtora roku pracowała jako sanitariuszka w szpitalu wojskowym we Florencji[3]. Dnia 17 marca 1920 roku, kiedy spacerowała ulicą w towarzystwie matki, została uderzona metalowym prętem w plecy przez młodocianego przestępcę. Wskutek napadu przez 3 miesiące leżała w łóżku, zaś z biegiem lat jej stan się pogarszał. Od lat trzydziestych stan jej zdrowia pogorszył się tak znacznie, że była przykuta do łóżka. Wówczas oddała się modlitwie i twórczości pisarskiej. Wtedy też zaczęła twierdzić, że w jej pokoju, kiedy nikt nie widzi, pojawiają się Jezus Chrystus oraz Jego Matka i dyktują jej szczegóły ze swego życia. Opisała to w autobiografii, dodając, że czasem pisała coś, czego nawet nie rozumiała.