Pierwsza powieść Olgi Tokarczuk opowiada o tajnym stowarzyszeniu ludzi zamierzających odnaleźć Świętą Księgę, którą Bóg miał dać Adamowi. Akcja powieści toczy się w XVII w. we Francji i Hiszpanii. Ramę fabularną tworzą przygody poszukiwaczy Księgi. Podróż jest przypowieścią o bezradności człowieka wobec tajemnicy istnienia, historią ludzkich złudzeń i niespełnienia. Drugie wydanie Podróży ludzi Księgi zostało zmienione przez autorkę. Olga Tokarczuk, mimo młodego wieku, jest bezspornie zjawiskiem we współczesnej literaturze polskiej, czego dowodem jest dwukrotnie już wydana jej pierwsza książka Podróż Ludzi Księgi. Wyborny talent autorki uwydatnia się od samego początku opowieści i stopniowo ogarnia wszystkie jej płaszczyzny, funkcjonujące w zadziwiającym współbrzmieniu: ideowo-treściową, narracyjno-fabularną i stylistyczno-językową. W dzisiejszym świecie, wyraźnie skomercjalizowanym, zautomatyzowanym i zdemoralizowanym, gdzie liczy się tylko pieniądz i pośpiesznie konsumcyjno-mechaniczne zażywanie wątpliwych przyjemności, ludzie łakną czegoś pięknego i niezwykłego. Tokarczuk daje im to, proponując swoją literacką alternatywę, która jest jak oaza dla spragnionych dusz, jak balsam dla wypalonej już wrażliwości estetycznej. W kunsztownie wystylizowanej scenerii XVII wieku poruszają się jak w bajce, zbliżone przypadkiem, trzy główne postacie. Okazują się oni wybrańcami losu i jako jedyni całkowicie wtajemniczeni (świadomie czy okazjonalnie) poszukiwacze Świętej Księgi, z samozaparciem dążą do wspólnego celu. "Księga" zasługuje na takie poświęcenie, gdyż zawiera jedyną Boską Prawdę i kwintesencję świata. Bohaterowie są ludźmi odmiennego pokroju; różni ich wszystko: zarówno pochodzenie, edukacja, inteligencja, jak i światopoglądy, filozofia życia, wymagania wobec losu. Ciemny niemowa Gauche, wybitnie wykształcony Markiz i przepojona miłością Weronika nie tylko znaleźli wspólny język, lecz we wzajemnej fascynacji sprecyzowali i skoordynowali swoje osobiste motywacje w drodze do tajemniczej i niedostępnej "Księgi". W tym rozumieniu, szczególnej wagi nabiera nie poznanie "Księgi", ale niesamowita podróż, która odsłania indywidualne prawdy bohaterów. U samego końca tej wyprawy, przed potężnym obliczem już blisko znajdującej się "Księgi", każdy z nich poznaje swoją tajemnicę i sens własnego istnienia. Rządzona wielobarwną miłością Weronika, jakby uskrzydlona ambicją Markiza, wygasa spokojnie u boku swojego rycerza; sam Markiz przed śmiercią doznał najwznioślejszego olśnienia i poczuł się wreszcie całkowicie spełniony u progu rajskiej doliny "Księgi", a Gauche, powodowany jedynie nieprzepartą chęcią dokończenia dzieła swoich szlachetnych przyjaciół, otrzymał głos i przemówił nim po ludzku - po raz pierwszy w życiu. Jedyny dotarł do "Księgi", nie zabrał jej jednak, gdyż jeszcze do niej nie dorósł - nie umiał jej czytać i rozumieć. Przyjdzie na to dopiero właściwy czas. Sama ludzkość nie jest jeszcze przygotowana. Nie umie przyjąć tego Skarbu, poza którym nie ma i nie będzie innej wiedzy. Książka niewątpliwie zachwyci najwybredniejszego czytelnika. Każdy znajdzie tu coś dla siebie i zasmakuje w jej uroku: będzie się rozkoszował bądź umiejętnie wplecionymi w kanwę narracji wątkami filozoficznymi, dotyczącymi semantyki snu, języka, czasu, podróży i lustra lub wciągającą, jakby bajecznie płynącą fabułą; wyrafinowanym, z lekka ironizującym stylem albo przeźroczystym, wycyzelowanym i precyzyjnie wywarzonym językiem. A może całą tą czarodziejską mieszanką...