Opisane wydarzenia rozegrały się w Jabłonce, ale nastroje w Podwilku, jak i na całej Orawie były podobne: 4 XI 1818 r. „... Pewien Żyd z Czarnego Dunajca leżał na ziemi, obok niego gęsta masa ludzi, kopiąca go nogami i wykrzykująca na niego. – Co to robicie? – zakrzyczałem silnym głosem. – ludzie ucichli i zaczęli mi tłumaczyć że bardzo drogo sprzedawał, że wydziwiał już dawno ludziom, itd. – Rozpędziłem zebranych, Żydowi kazałem iść do domu, sam zaś pobiegłem ku sklepom żydowskim aby zapobiec ewentualnym wybrykom roznamiętnionego tłumu. Przyszedłem niestety za późno: kradzież i niszczeni sklepów odbywało się już w pełnym toku Próbowałem stanąć w drzwiach i zastąpić wchodzącym drogę, lecz nic to nie pomogło, ludzie na nikogo nie patrzyli, niczym się nie krępowali, jak ślepe zwierzęta, bez żadnego wstydu i poczucia winy bliźniego, brali i niszczyli. Gdyby mnie wójt z Jabłonki i jeszcze ktoś nie wyrwał spomiędzy tej dziczy, byłbym otrzymał i ja swoje za „obronę Żydów”. (…) Serce mi się ścisnęło bo zamiast ludziom Polskę zwiastować, musiałem bezczynie przypatrywać się groźnemu bezprawiu. Za co oni to robią? Odpowiedzi na to pytanie było dosyć. Żydzi byli na Węgrzech wszędzie szerzycielami dzikiej madziaryzacji, rząd miał w nich wiernych i usłużnych „ideowców” wielkiej Madziarii. Lud nasz to dobrze wiedział i pamiętał o tym. Podczas wojny Żydzi zajmowali prawie wszystkie bezpieczne stanowiska przy wojsku. Tę krzywdę chrześcijan było jeszcze lepiej widać Przeciw Żydom wrzało na froncie bardzo. To ukrywanie się Żydów było bezsprzecznie głównym bodźcem tych pożałowania godnych rozruchów. Lecz były jeszcze inne przyczyny. (…) W podobny sposób lud porachował się i z urzędnikami tak zw. notarami. Nie były to więc żydowskie pogromy, tylko sądy nad wyzyskiwaczami ludu. Trzeba bowiem dodać, że w ten sam dzień 4-go listopada „sądził” lud prawie na całych Węgrzech. Dodać również należy fakt, że nie wszyscy notarzy i Żydzi byli „sądzeni” . O bezwzględnie uczciwych notarach i Żydach, lud nawet wśród największego rozognienia gniewu i zemsty z całą uczciwością mówił: tym się nic nie stanie.”