Kazimierz nie zawsze był wewnętrzną dzielnicą Krakowa. Jego historia sięga czasów, gdy istniał on jako odrębne miasto, do roku 1355. Założona przez króla Kazimierza III wielkiego, miejscowość , chroniła południową stronę ówczesnej stolicy Polski. W tych czasach, Kraków należał do największych i najsilniejszych miast w tej części Europy. W związku z jego rozwojem i pozycją, jaką wówczas zajmował, był on bardzo atrakcyjnym miejscem dla migrujących ludów, również dla ludności żydowskiej. W związku z ustawodawstwem, wydanym przez Kazimierza III Wielkiego, Żydzi byli uznawani za pełnoprawnych członków miasta i społeczności, co wpłynęło w dużym stopniu na ich stopniowy napływ właśnie tutaj.