Niniejsza książka stanowi właśnie pionierskie dzieło w tej dziedzinie kanon do którego nadal odwołują się zarówno historycy jak i socjologowie. Dzieciństwo bowiem jak wynika z badań autora nie jest naturalną formą biologiczną lecz konstrukcją społeczną dość niedawnego pochodzenia. Średniowiecze nie znało jeszcze dzieciństwa ani wieku młodzieńczego bo życie rodzinne we współczesnym sensie - oparte na intymności i uczuciach - pojawiło się dopiero w późniejszych stuleciach. Tę tyleż słynną co radykalną i kontrowersyjną tezę autor uzasadnia na fascynującym materiale historycznym i ikonograficznym. Odkrycie dziecka miało istotne konsekwencje cywilizacyjne lawinowy rozwój edukacji. Lektura książki jest przy tym pouczająca i pocieszająca gdyż okazuje się że to co dziś uważamy za przejawy prymitywizmu - brak więzi uczuciowej z dzieckiem i swoisty kolektywizm życia rodzinnego - nie zawsze wynika z ułomności ludzkiej natury lecz ma swoją historię my zaś żyjemy w szczęśliwych czasach odzyskanego - lub pozyskanego - dzieciństwa.