Zaraz po zakończeniu wojny Robert Jungk po swojej podróży przez ziemie położone na wschód od Odry i Nysy napisał w zuryskiej Weltwoche: „Jeśli wszyscy ci, którzy ponosili wielkie ofiary, zwalczając Hitlera i Mussoliniego, aby zbudować lepszy świat, dopuszczają teraz, żeby ich walka została wykorzystana i sprofanowana przez awanturników i szowinistów, to nie widzimy wielkich szans dla przyszłości. Słusznie zarzucano Niemcom, że w swojej wierze w misję ojczyzny tak długo zamykali oczy na zbrodnie nazizmu. Czy bojownicy o demokrację chcą ściągnąć na siebie podobny zarzut? My wszyscy również będziemy współwinni, jeśli nie będziemy co dzień co godzina demaskować haniebnych czynów, które popełnia się dzisiaj w imię demokracji i wolności.” W tym duchu została napisana książka. Chciałam poruszyć temat cierpień, których wskutek wojny doświadczyli również Niemcy, nie przemilczając winy ich samych. Autorka chciała zwrócić uwagę na wykroczenia przeciwko prawom człowieka, popełniane również przez tych, którzy historycznie rzecz biorąc stali po uczciwej, antyfaszystowskiej stronie.