Na tę książkę polowałam od dawna. Wydana ponad trzydzieści lat temu, nie była od tamtego czasu wznawiana, dlatego można ją dostać jedynie na allegro bądź w antykwariatach. Uprzedzając zatem pytania, skąd zdobyć tę publikację, odsyłam zainteresowanych właśnie w te miejsca. Skoro mnie się udało w końcu kupić tę książkę, uda się i innym osobom.  Tkanie, przędzenie, filcowanie to te dziedziny rękodzieła, które w ostatnich latach stały się bardzo popularne. Wiele osób szuka informacji o tym, jak dawniej wykonywano tkaniny, jak farbowano, jak przędzono. Ma to też związek z popularnym coraz bardziej odtwórstwem historycznym. Historia farbiarstwa jest niemal tak długa, jak historia ludzkości, a zanim wynaleziono barwniki chemiczne, barwiono tym, co dała natura, a więc przede wszystkim różnymi gatunkami roślin. Publikacja Wery Tuszyńskiej nie przypomina popularnych obecnie kolorowych albumów, w których jest wiele zdjęć, a znacznie mniej informacji. Rysunków jest tu dosłownie kilka, reszta to mnóstwo informacji. Publikacja dotyczy przede wszystkim farbowania wełny. To, co jest w niej najcenniejsze, to - według mnie - dokładne receptury barwienia (coś, czego zabrakło mi na warsztatach barwienia metodami naturalnymi, na których byłam w ubiegłym roku). Każda roślina została omówiona osobno - według kolorów, które uzyskuje się w wyniku jej użycia. Ponadto autorka podaje przepisy, co trzeba dodać, aby dany odcień był ciemniejszy/jaśniejszy, żywszy/bardziej stłumiony. Osobny rozdział poświęcono bejcom, czyli zaprawom, których należy użyć, zanim się rozpocznie sam proces barwienia, oraz odczynnikom chemicznym przydatnym do uzyskania danego koloru bądź jego wzmocnienia.  Jest to jedyne w języku polskim tak dokładne opracowanie na temat metod naturalnego barwienia.