Monografia stanowi pierwszą próbę syntetycznego przedstawienia historii instytucji w Polsce. Ukazano ją od średniowiecznych początków obecności notariatu kościelnego, wskazanie elementów funkcji notarialnej w systemach prawa stanowego w czasach nowożytnych, poprzez wiek XIX, gdy na terenach Księstwa Warszawskiego po raz pierwszy pojawiła się w pełni ukształtowana instytucja notariatu publicznego, a następnie wiek XX, gdy w Drugiej Rzeczypospolitej doszło w 1933 r. do unifikacji prawa o notariacie, zaś w okresie PRL do upaństwowienia instytucji, aż po czasy współczesne, do chwili wejścia w życie obecnie obowiązującego prawa o notariacie z 1991 r.