Zbiór esejów historyczno-literackich opowiadających o kulturze polskiej z lat 1940-1956, a zarazem obszerna antologia poezji poświęconej Stalinowi i organom bezpieczeństwa, poezji wychwalającej sowietyzację Polski i systemu utrwalania władzy ludowej. Niespodzianką dla czytelnika jest fakt, że autorami tych „panegiryków” są znani twórcy kultury doby współczesnej głoszący teraz całkiem odmienne poglądy. Obecne wznowienie książki zostało znacznie rozszerzone i poprawione. Czerwona msza, to fenomen polskiej literatury. Chociaż wszystkie nakłady zostały dawno wyczerpane, a na internetowych licytacjach dwa tomy wydane w 1998 r. potrafią osiągnąć 400 zł, to przez lata nie mogła doczekać się wznowienia. - Obok prac Jacka Trznadla, Wiesława Pawła Szymańskiego czy Stanisława Murzańskiego, właśnie „Czerwona msza” ma największe znaczenie w przypomnieniu hańby domowej pisarzy-kolaborantów. Kiedy czytałem pierwsze wydanie tej książki, jej treść wydawała mi się niezwykle ważnym przypomnieniem tego, co próbowano wstydliwie zamazać. Teraz, niestety, staje się ona aktualną przestrogą przed powracającą się na naszych oczach bezwstydną apologią komunistycznych kłamstw i zbrodni – tłumaczy prof. Andrzej Nowak, redaktor naczelny dwumiesięcznika „Arcana”. - "Uśmiech Stalina" jest szyderczy. Z oczywistego powodu: przecież ci, którzy przed nim leżeli plackiem i śpiewali na jego cześć to późniejsze autorytety i wzorce moralne! - podkreśla Rafał Ziemkiewicz.