Zbigniew Flisowski (ur. 1923 w Warszawie, zm. 21 kwietnia 1995 tamże) – polski historyk i publicysta, zajmujący się przede wszystkim tematyką działań morskich II wojny światowej, zwłaszcza wojny na Pacyfiku. Urodzony w Warszawie w 1923 r. (większość źródeł podaje błędnie datę 1924 r. będącą wynikiem powszechnego w czasie II wojny światowej fałszowania dat) jako syn Antoniego Flisowskiego, majora i inżyniera agronoma, i Janiny Jadwigi z Burczyńskich. Absolwent Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie (matura 1941). Należał do 23 Warszawskiej Drużyny Harcerzy "Pomarańczarnia". Uczestniczył w walkach o Pomorze, Odrę i Berlin jako żołnierz 2 Warszawskiej Dywizji Piechoty im. J.H. Dąbrowskiego. Po zakończeniu II wojny światowej ukończył wydział dziennikarski ANP, pracował w gazetach Wiarus, Żołnierz Polski, Nowe Książki, Morze. Jest autorem licznych monografii morskich oraz książek: Westerplatte, Pomorze – reportaż z pola walki i jednej z najważniejszych w swym życiu – Burzy nad Pacyfikiem. Trzykrotnie żonaty, z drugiego małżeństwa ze Stefanią Wichrowską pozostawił dwie córki: Małgorzatę Malanowską i Ewę Skutecką. Zmarł 21 kwietnia 1995 w Warszawie. Został pochowany w grobie rodzinnym na warszawskich Powązkach.

\Tom I: 573 str, 1986 r.

Tom II: 987 str, 1989 r.