Każdy ze strojów miał zostać wyodrębniony ze względu na swoje cechy charakterystyczne, które pozwalały na oddzielenie go od strojów z obszarów sąsiednich. Celem wydania był opis strojów zarówno odświętnych i obrzędowych, a także ubioru codziennego stosowanego przy pracach domowych i polowych. Zadaniem autorów było też uwzględnienie zróżnicowania stroju w zależności od wieku, stanu majątkowego użytkownika czy pór roku. W czasie, gdy ukazywały się kolejne zeszyty Atlasu, organizowano konferencje podczas których analizowano dotychczasowe wydania. Dążeniem zespołu wydawniczego było także opracowanie szczegółowej instrukcji dla przyszłych autorów monografii. Ostateczną jej wersję stworzył Józef Gajek wraz z pomocą Romana Reinfussa w 1952 roku. Jeszcze w tym samym roku została ona wydrukowana w czasopiśmie „Lud” pod tytułem Metodyka monograficznego opracowywania strojów ludowych[3]. W uwagach wstępnych do instrukcji Gajek wskazał błędy widoczne w wydanych dotąd zeszytach. Jak pisał, dotyczyły one niewłaściwego powiązania opracowywanej grupy etnograficznej z wyłącznie jednym typem stroju.