W "Opowieściach kosmikomicznych" autor proponuje eksplorację fantastycznych światów, rezygnując z ludzkiego punktu widzenia na rzecz naukowych teorii dotyczących początków ewolucji, powstania Kosmosu, życia na Ziemi. Narrator, świadek kolejnych faz Wszechświata, mięczak, dinozaur, wszelka istota żyjąca byle nie człowiek, przeżywa niezwykłe przygody, które coś nam jednak przypominają: kocha, nienawidzi, rywalizuje, doświadcza lęku, pustki i osamotnienia. Książka Calvino udowadnia, że abstrakcję można spleść z wyobraźnią, a gorzką mądrość rodem z powiastek filozoficznych z namysłem nad wiecznością i niepojętością życia.