W książce zamieszczono trzy utwory Juliusza Słowackiego: "Balladyna", Lilla Weneda" oraz "Mazepa".
"Balladyna": Wszystko w tym dramacie budzi skojarzenia z dramatem szekspirowskim : zaczarowany las, wróżka zakochana w wiejskim głupku, czy żądza władzy nazbyt łatwo sięgająca po zbrodnię, niepomna władzy sumienia. Można z tego czynić zarzut. Ale można też widzieć w tym twórcze wykorzystanie i przetworzenie najlepszych europejskich wzorców dramatycznych. Tak widziana "Balladyna" staje się ważnym ogniwem polskiego romantyzmu, z jego oryginalną wizją natury, człowieka i słowiańskiej mitologii.