36 Łużycki Pułk Piechoty – oddział piechoty ludowego Wojska Polskiego. Pułk wchodził w skład 8 Drezdeńskiej Dywizji Piechoty z 2 Armii Wojska Polskiego. Sformowany w Siedlcach na podstawie rozkazu nr 8 Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego z 20 sierpnia 1944 w oparciu o sowiecki etat pułku strzeleckiego nr 04/501. Zaprzysiężenia dokonano 21 października 1944 roku w Mordach. 3 bataliony piechoty kompanie: dwie fizylierów, przeciwpancerna, rusznic ppanc, łączności, sanitarna, transportowa baterie: działek 45 mm, dział 76 mm, moździerzy 120 mm plutony: zwiadu konnego, zwiadu pieszego, saperów, obrony pchem, żandarmerii Razem: żołnierzy 2915 (w tym oficerów - 276, podoficerów 872, szeregowców - 1765). Sprzęt: 162 rkm, 54 ckm, 66 rusznic ppanc, 12 armat ppanc 45 mm, 4 armaty 76 mm, 18 moździerzy 50 mm, 27 moździerzy 82 mm, 8 moździerzy 120 mm Od chwili sformowania do zakończenia wojny pułk walczył w składzie 8 Dywizji Piechoty. Forsując Nysę zdobył przyczółek. Następnie walczył na kierunku Nieder-Neundorf, Wehrkirch, Ödernitz i Diehsa. Ścigał nieprzyjaciela w kierunku Drezna, a podczas odpierania niemieckich uderzeń pancernych z południa toczył walki obronne na południe od Niska. Następnie walczył na północ od Budziszyna pod Gross- i Kleinwelka. W operacji praskiej kontynuował pościg w Sudetach, walczył pod Lisci i Mikulašovice. Szlak bojowy zakończył 10 maja 1945 r. we wsi Lukov.